Bazen gerçekten seni çok iyi anlıyorum. Anneyle olsunda nerede olursa olsun, ister yerde, ister koltukta, ister çamurların içinde, yağmurun altında, ister gül bahçelerinde...nerede olursa olsun anneyle geçirilecek zamanların peşindesin. Yavrucuğum.
Çalışan insan olmanın keyfinden bahsetmişken tek olumsuz yanı onun size duyduğu özlemi bir türlü gideremiyor olmak yada olmadığını düşünmekten geri duramamak. Küçüğüm.
Duygular aslında o kadar karşılıklı ki senin sadece duygusal ihtiyaçlarını karşılamamak değil mevzu, bende sana hasret yaşıyor gibiyim, sevgiliye duyulan özlem gibi içimdeki. tek avuntum seninle geçirdiğim vakitlerde en hasından sana sevgiyle ve elimden geldiği kadar saygıyla davranabiliyor olmak. İçimdeki dugularımı gözlerinden ruhuna boşaltabilmeye çalışıyo olmak... ve bazı bazı bunu başardığımı sende derinden yaşıyor olmak.
kavgalar da ediyoruz, etmiyor değiliz, popona şaplaklarda attım yalan değil, ama gel gör ki unutulmuyor asla... zamanla kendime de kızıyorum neden oldu diye istediği şeyi yap işte neolurdu sanki. ama doğru değil işte....

Kreşe başlamanın üzerinden 8 gün geçti her sabah ağlayarak gidiyor her öğlen bugün okulu çok sevdim diyorsun. Kimi çok eğlendik diyor, kimi hiç güzel değildi diyorsun.
dışarıda bazen ben okula gidiyorum diye caka satıyor, bazen de gitmicem diye ağlıyor, inat ediyorsun...