Uzay gemim!

Otururken, beşiğimde ayakta, beşiğimi kemirirken....

Emeklerken bu kadar çok mutlu olmamıştı yavrumuz, ama beşiğinde ayağa kalkmak sonrada ellerini bırakıp yumuşak zemine düşmek öyle çok ama öyle çok zevk veriyor ki ona hemen bir telaşla kalkıp aynı şeyi tekrar tekrar yapıyor, bu onu çoook ama çoook mutlu ediyor... Tabi ufak kazalarda olmuyor değil, şişen alınlar, çizilen yüzler....

İlk ateş

Ne kadar zormuş o küçücük varlığın gözünün önünde hasta ve masum bir halde çaresizce inlemesi, ağlaması.... İlk ateşlenmemizdi (benim en çok korktuğum şey) ne zor insanın elinden gelen herşeyi yapması ama elinden hiç bir şey gelememesi...
Birkaç saat süren ateş; şurup, su ve mendil yardımı ile çok şükür ki atlatıldı.
İnsanın anne ve baba olduktan sonra kendi mutluluğu, evladının sağlığı ve mutluluğu ile kesin ve kat-i olarak bağıntılıymış...

İşte beşiğimde ayakta durabiliyorum

Bir bebek için ilkler ne kadar önemlidir biliyormusunuz !!!!

Küçük üzüm tanemiz artık oturuyor

Küçük üzüm tanemiz bir kaçgündür kendi kendine oturuyor.
Ki aslında hedef oturmak yada emeklemek değil bu mücadeleci Türk direkt olarak yürümek istiyor ki beşiğinde kendi kendine tutunarak ayağa kalkmak için hiçte zorlanmadı.
Resimler bir kaç gün sonra...

19. Kepirliler Günü

Mezun olduğum lise. Kepirtepe Anadolu Öğretmen Lisesi. Geçmişimin ve bu günümün bir araya geldiği bu özel günde dostlarla bir arada olmak, bir zamanlar o dostlarımla yemek yediğim yemekhanede oğlumla ve eşimle birlikte yemek yemek, hepsi olamasada hala görevde olan öğretmenlerimizle bir öğretmen olarak anı ve anıları paylaşmak enteresan duygularla doldurdu içimizi... Oğlu Ozan 2 yazında olan dostlarımız Tuna ve eşi Esin, şu an bebek bekleyen dostlarımız Uygar ve Meral...