Elizabeth Gilbert'ın aynı adlı kitabından sinemaya uyarlanan filmde, New York'lu Liz'in iyi bir evliliği ve iyi bir işi vardır ama bunalıma girer ve bir anda herşeyi terk eder, kendini ve hayatını sorgulamaya başlar... bence orta yaş sendromuna giriyor....Önce boşanır, evini ve herşeyini kaybeder, içinde bulunan o koca boşluğu doldurmak için kendini yollara vurur. Yıllardır aç dolaştığını düşündüğü için İtalya'ya yemek yemeğe gider :) orada 6 ay yaşadıktan sonra, dua etmek ve meditasyon yapıp özüne dönmek, hataları için kendini affetmek, için hindistan'a ve bozulan sevgi balansına ayar vermek için de Bali'ye gider...
Tüm bunlar aslında en başında bir kahin tarafından kendisine zaten söylenmiştir. Çok feminen bir film, yani gayet güzel kız kıza gidilir. MY sadece ye kısmına dayanabildi kendisi oradan direkt uyu kısmına geçti. Nerede kalmıştık, feminen bir film ama bence kopuk, tahminimce kitapta daha ayrıntılı işlenen kısımlar doğal olarak filmde atlanmış ve bazı kısımlarda kopmalar olmuş. Yani MY'nin bile ilk sorduğu filmin başında neden boşandı ki! Hakkatten neden boşandığı evet işlenmemiş sonradan yapılıyor açıklaması ama bir kopukluk vardı işte filmde. Bir kere iç ses çok az konuşuyor, yani Liz'in duyguları tam işlenmemiş, ağlıyor ama o hüznü veremiyor, mutlu ama o heyecanı veremiyor. Bir sürü bilge insan var ama bilgece söylenen işlenen çok az şey var.
Yani konusu, anafikri çekilen yerler, kişiler çok doğru film hakikaten güzel ancak ben daha çok içime işlemesini isterdim, biraz daha fazla çıkarımda bulunmak....
Bir kaçı şöyle mesela;
Değişim her zaman olacaktır, zaman içerisinde değişmeyen hiç bir şey yoktur.
Hayatımızı değiştirmek istiyorsak değişimi önce kendi içimizde başlatmalıyız.
İnsan duyguları ile savaşmamalı, seviyorsa sevmeli, karşılıksız da olsa sevmeli ama terk de edebilmeli, bağlı olduğu şeyleri, sevdiklerini...cesurca terk edebilmeli kimi zaman...
Birde affedemediklerimiz var tabi, affedemediğimiz insanlar, affedemediğimiz yapılanlar, affedemediğimiz hatalarımız, yanlışlarımız, buna kesinlikle eminim insan geçmişindekileri affettiği zaman bir adım daha ileriye gidebiliyor hayatında ve bazen gerçekten bazı şeyleri hayatımızdan çıkarmamız gerekiyor, ilerleyebilmek için.
Her ne kadar sıkıcı olduğu yorumları çok kulağıma gelsede kitabı da okunmalı bence. eminim kitabı filmden daha doludur. ama şurası kesinki filmden sonra insanın içinde bir şeyler oluyor, bir güçlenme, bir enerji oluyor, kendinde birşeyler yapmak istiyor insan.
Ben gitmeyi severim.
İşte benim içimde neye mi dokundu bu film gitme güdüsüne, gezme farklı yerler tanıma, farklı tatlar bulma, özgürlük ....
Yedinmi zevkine vara vara yiyecek ve yemekten zevk alacaksın, en iyi anında şükür etmeyi en kötüsünde ise sabır dilemeyi bileceksin Allah'tan ve en önemlisi de yaradılan herşeyi yaradandan ötürü mutlaka seveceksin, tabii ki önce kendini seveceksin.
Ama kesinlikle izlemeye değer bir film....
0 yorum:
Yorum Gönder