Kimsesiz çocuklar....

Bu sabah güne iyi başlamıştım ama montessori grubundan aldığım bir mail ile şu an gözlerim dolu dolu oldu....
İşyerimdeyim ve kendimi zor tutuyorum.
Bir şeymi oldu hayır, sadece bir şeyi sağolsun gruptaki üyeler bana hatırlattılar... Bana ve benim gibi diğer insanlara da, kendisinden izin almadım ama eminim bunun için izin istemem gerektiğini kendiside düşünmeyecektir. Açalya 27 Ocak tarihli yazısında çocuk esirgeme kurumları ile ilgili bir yazı paylaşmış. Kendisini tanımıyorum ama böyle bir konuyu blog ortamına taşıyıp bizlere hatırlattığı için teşekkür ediyorum. gelen grup maillerinde gönüllü annelik konusunda tecrübeli annelerin yazdıkları da beni çok fena yaptı. Galiba anne olduktan sonra bu konulardaki duygulanma, üzülme, iç sızlama eşiğim bayağı düşmüş, ne duysam ne görsem ağlar hale geldim ::(

Gönüllü anne olmayı çok isterdim ama annelerin de dediği gibi bu keyfin geldiğinde yapılacak birşey değil kesinlikle, bunun için zamanım hiç yok ki, zaten olsada ben kesinlikle bu duygusallığı kaldırabilcek kadar güçlü bulmuyorum kendimi en azından şu an....
Ama kızkardeşimi, erkek kardeşimi yeğenlerimi, dostlarımı, tanıdık tanımadık herkesi bu konuda hatırlatma yapacağım. Bir gün bende o cesarete kavuşurum umarım.