Çok mu heyecanlanmalıyım, yoksa abartmamalımıyım. Özel günler hep çok özeldir benim için, ama nedense bu özel günleri sadece içimde yaşamayı severim veya kısa bir kutlamanın, hatırlama veya hatırlanmanın yeteceğini düşünürüm. Yani bu konu hep bir muamma oldu benim için.
Bu ise biliyorum çok farklı, 01/11 'de Oğuz'um tam 1 yaşına basacak. 1 yaş bir haftayla, 11 ay 3 hafta veya tam 12 aylık.... Bugünlerin birbirinden ne farkı varki . Tam bir yaşında olunca ne değişiyor. Onunkini kutlamalıyım, onunki çok özel olmalı, sevinmeli, sevmeli, mutlu olmalı....
Yada biz. Tam 20 olduk ve tam 30 ve şimdi neredeyse 32 bitmek üzere, evliliğimiz 5 yılını devirdi, tanışalı tam 9 yıl geçti, sevgili olalı 7 yıl, tanışmamızı daha geçen gün kutladık, evliliğimiz ise 1 ay önce, sevgililiğimiz şubatta kutlayacağız bir kez daha, nişanlılığımız ağustosta, sözümüzde keza aynı ay.... doğum günleri, kariyer basamakları, başarılar, mezuniyetler, bayramlar.... Var da var... Ah şu özel günler.
Önemli olan bir arada olmak, olabilmek, kalabilmek. Hatırlanmadığında bile hatırlanamadığını düşünüp sevildiğini bilmek ve yetinmek...
0 yorum:
Yorum Gönder