Akşamları ise ayrı bir güzellikte Datça, esintili ifil ifil tiril tiril :)
Bahçede uyumak istiyor insan.
Seni küçük taş koleksiyoncusu, ben böyle annesi gibi taş meraklısı bir veled görmedim. Bir torba taş ile döndük eve. Arkeolog mu olacak nedir.

Begonvillerin gölgesinde;


Deniz yolcuları haydi bakalım :)

Akşam Yemeği;

Bu kamera ile ancak bu kalitede manzara resmi çekiliyor.
Odamızın balkonundan bir kare;
Otelden denizin görünüşü;

Buz gibi deniz, çakıl taşları, kum, esen hafif rüzgar, sakinlik, serinlik, huzur, iki aşık ve bir küçük muhteşem varlık oğlumuz. İnanılmaz keyifli ve inanılmaz huzurlu bir tatildi....

Uzun bir aradan sonra kaldığımız yerden devam edelim.... Maalesef emektar fotoğraf makinemizin Oğuz tarafından kullanım dışı kalması sebebi ile yine emektar kameranın fotoğraf çekme özelliği ve cep telefonlarımızla, bu tatili ölümsüzleştirmeye çalıştık.
Bu tarz çekilen fotoğraflar iyi bir makine ile çekilmişlerin yerini tutmuyor ne yazık ki.



Oğuz'un tatilde en iyi dostları tatil köyünün bahçesinde bulunan fıskiyeler ve onları açıp kapatan görevli abilerdi :) Sürekli onların peşinden koştu;
Diyaloglar şöyle;
- Abi abi
- Abiler yemeğe gitmiş Oğuz
- Abiler uyumaya gitmiş oğlum
- Abiler denize gitmiş
- Abiler şapkasız çıkarsan kıza çok sıcak dışarısı.
- Abiler sandaletini giymezsen kızarlar....
Doğrusu abilerin çok ta faydası oldu bize :)

Bu cennet köşesi Club Datça Tatil Köyü. Tatil dönüşü farkettim ki bir çok kişi emekliliğinde buraya taşınmayı planlıyor ben de dahil :)